آنقدر بغض کرده ام که دارم میترکم. دلم میخواد به زمین وزمان بد وبیراه بگم

دلم میخواد داد بزنم هوار بکشم شاید کسی صدامو بشنوه. ولی میدونم بیفایده است

من همیشه تنهایم............................................................................................................................

خبر آمد خبری در راه است
سر خوش آن دل که از آن آگاه است
شاید این جمعه بیاید شاید
پرده از چهره گشاید شاید...

آقاسی

از آدم ها دلگیرم
که خوب های خودشان را از بد ِ تو / مو شکافی میکنند
و بد هایشان را در جیب های لباس هایی
که دیگر از پوشیدنش خجالت میکشند / پنهان میکنند
از اینکه ژست یک کشیش را میگیرند وقتی هوای اعتراف داری
...و درد هایت را که میشنوند
خیالشان راحت میشود هنوز میتوانند کمی خودشان را از تو / کشیش تر ببینند
از آدم ها دلگیرم
وقتی تمام دنیایشان اثبات کردن است
همین که گیرت بیاورند
تمام آنچه را که نمی توانند به خورد ِ خودشان دهند به تو اثبات می کنند
به کسی غیر از خود / برتری هایشان را آویزان کنند
تا از دور به کلکسیون افتخاراتشان نگاه کنند

اینجــــــــــــــــــــــــــا زمین است..
جایی که وقتی گم مى شوى
به جاى اينكه دنبالت بگردند فراموشت مى كنند.....!

این شعرها جز تو با همه غریبه اند...
بین خودمان بماند
من هم به کسی نمی گویم
که آفتاب...شب ها
در چشم های تو آرام می گیرد.